36-vjetori i vdekjes së Lasgush Poradecit, poetit të lirisë, dashurisë dhe liqenit

Si sot, më 12 nëntor 1987, u nda nga jeta poeti Lasgush Poradeci, siç ndahet flamuri prej lundrës në poezinë e tij.

Lindi në gjirin e familjes Gusho, më 27 dhjetor 1899 në Pogradec. U quajt Llazar, ndonëse do të arrinte përjetësinë në sajë të emrit të tij të pendës. Në moshën 10-vjeçare ndoqi mësimet në Manastir dhe më pas u zhvendos në Athinë, ku mbaroi liceun. Në vitin 1921 iu drejtua Rumanisë për të vijuar me studimet e larta. Në Bukuresht, u përfshi në radhët e lëvizjes atdhetare të kolonisë shqiptare dhe iu besua detyra e Sekretarit të Përgjithshëm.

Vepra poetike e Poradecit është një triptik që i këndon lirisë, dashurisë dhe liqenit. Në vitin 1933, u botua vëllimi i parë i poetit “Vallja e yjeve” dhe më 1937-n, u publikua vëllimi pasues “Ylli i zemrës”. Ndër të tjera, Poradeci shkroi poemat “Eskursioni teologjik i Sokratit”, “Mbi ta” dhe “Kamadeva”. Gjithashtu, përktheu disa nga kryeveprat e letërsisë botërore, sikurse: “Eugjen Onjegini” të Pushkinit, lirikat e Lermontovit, të Bllokut, Poemat e Hajnes, të Majakovskit e Miçkieviçit, lirikat e Gëtes dhe Hajnes, poezi të Lanaut, Brehtit, Hygoit etj.

“Të rite e vitevet të mi”, “Fryn Veriu”, “Foli nëna me vajtim”, “Mall’i vjershëtorit”, “Kroj’i fshatit tonë” dhe “Kush ta fali bukurinë”, janë disa nga poezitë e Poradecit që u hodhën në pentagram për artisten shqiptare.

Drejtoria e Përgjithshme e Arkivave solli për publikun me këtë rast ftesën e Institutit të Gjuhësisë dhe Letërsisë të Universitetit të Tiranës drejtuar filologut Poradeci për pjesëmarrje në Kongresin e Drejtshkrimit dhe dëshmia lëshuar atij si delegat i Kongresit, me numër rendor 54.

1 nga 4