Alarmi Milan, pa identitet dhe jashtë (pothuajse) gjithçkaje

Si luan Milani ’23/’24? Pas një vere duke punuar me 4-3-3, skuadra e Stefano Piolit shpesh luante me 4-2-3-1 dhe gjithashtu me 4-4-2 gjatë sezonit dhe nga mesi i dhjetorit ende nuk mund të themi as çfarë është forma e referencës. Ndeshja ndaj Atalantës është vërtet simbolike në këtë kuptim: Pioli u detyrua nga dëmtimet të vendoste në qendër Theon, por në fazën e ngritjes francezi shpesh ndërronte me Florenzin me rezultatin e mosdhënies, por edhe mungesës së pikëve referuese.

Kur aktivizoi Bennacer për një Chukëueze të pamjaftueshëm, trajneri e zhvendosi Musah në të djathtë, i cili pas kartonit të kuq të Calabria luajti edhe si mbrojtës i krahut. Loftus-Cheek luajti si mesfushor, por më pas edhe si sulmues përkrah Giroud, Reijnders kërkoi pozicionin e duhur gjatë gjithë ndeshjes… Me pak fjalë, një konfuzion i madh që bëri që skuadra të pranonte shumë për një kundërshtar që ishte i fashuar, por që i shkaktoi një humbje skuadrës së Piolit, si një dënim përfundimtar.

A ka faj Pioli? Trajneri fitues i kampionatit të fundit, në verë kishte vendosur të ndryshonte veshjen e Milanit të tij (edhe nëse me Neëcastle në San Siro për shembull ai ishte kthyer në formën e vjetër), por pas një fillimi jo shumë të shkëlqyer nga pikëpamja e lojës por gjithsesi inkurajuese nga ajo e rezultateve (vendi i parë në renditje) kuqezinjtë kanë pësuar një seri të gjatë dëmtimesh, veçanërisht ato muskulare, të cilat javët e fundit e kanë bërë thuajse të pamundur punën e trajnerit, i cili fjalë për fjalë duhej të shpikte zgjidhje të improvizuara për çdo ndeshje(nuk është rastësi që fitorja jashtë fushe ka munguar për më shumë se dy muaj).

Shfaqjet në përgjithësi rrallëherë kanë qenë krejtësisht të pamjaftueshme, por rezultatet që nuk arrijnë sigurisht që nuk ndihmojnë, humbet besimi, rritet nervozizmi dhe ekipi nuk arrin të gjejë një identitet. Në këtë kuptim, humbja në Bergamo, e cila erdhi në minutën e 95-të dhe pak ditë pas ndeshjes ndaj Newcastle, mund të jetë një gur shumë i rëndë për t’u bartur në Angli dhe ky nuk mund të jetë një lajm i keq për kuqezinjtë.

Qoftë për shkak të merkatos, drejtimit apo dëmtimeve të shumta, kjo skuadër ka treguar se nuk e përballon dot angazhimin e dyfishtë dhe ndaj ndoshta është më mirë t’i thotë lamtumirë Evropës kundër Neëcastle dhe të përpiqet të përqendrohet vetëm te kampionati. Mos rrezikoni të shihni që vendi i katërt të rrëshqasë, të cilin Pioli e përcaktoi si “objektivin minimal”.