Kuriozitete që mbase nuk i dinit mbi Lojërat Olimpike

Edicioni i 33-të i Lojërave Olimpike do të nis zyrtarisht  siparin në orën 19:30 minuta, me ceremoninë e hapjes në Paris që do të zgjasë 4 orë,  një veprimtari që do të bëjë bashkë 10. 500 sportistë nga e gjithë bota. Rtsh-sport do të transmetojë ngjarjen e madhe , festimet e së cilës nuk zhvillohen si gjithnjë në stadium, por do të jenë  160 varka me të cilët sportistët pjesëmarrës do të lundrojnë nëpër lumin Senë.

Lojërat Olimpike moderne ose Olimpiada janë një ngjarje sportive ndërkombëtare e sporteve verore dhe dimërore në të cilat mijëra atletë nga e gjithë bota marrin pjesë në një larmi garash. Lojërat Olimpike konsiderohen garat më të mëdha sportive në botë me më shumë se 200 vende pjesëmarrëse. Lojërat Olimpike mbahen çdo katër vjet, me Lojërat Verore dhe Lojërat Dimërore të alternuara çdo katër vjet, me nga dy vjet larg njëra tjetrës.

Lojërat olimpike antike

Lojërat olimpike antike fillimisht ishin një festival ose festë për nder të Zeusit ndërsa aktivitetet si gara në ecje, vrapim dhe ndeshjet e mundjes u shtuan më vonë. Lojërat Olimpike Antike u mbajtën për nder të Zeusit, e ku grekët u dhanë atyre një origjinë mitologjike . Olimpiada e parë datohet tradicionalisht në 776 para Krishtit. Ato vazhduan të festoheshin edhe kur Greqia ra nën sundimin Romak. Lojërat (olimpiadat) mbaheshin çdo katër vjet, duke u bërë një njësi e kohës në kronologjitë historike. Lojërat olimpike përbënin manifestimin me madhështor te grekeve te lashte.

Lojërat Olimpike moderne

Lojërave Olimpike moderne u frymëzua nga Lojërat Olimpike Antike, të cilat mbaheshin në Olimp, të Greqisë, nga shekulli VIII p.e.s. deri në shekullin e IV të erës sonë. Baroni Pierre de Coubertin si themelues i Komitetit Olimpik Ndërkombëtar (IOC) në vitin 1894, njëkohësisht bëri edhe rifillimin e organizimit të lojërave të para moderne olimpike në Athinë në vitin 1896.

Zjarri Olimpik

Sipas mitit grek, zjarri iu dha njerëzimit nga Prometeu, që e mori nga Perënditë për të ndihmuar në përparimin e njerëzimit. Zjarri ishte diçka e shenjtë dhe hyjnore, ndaj ai vazhdonte të digjej gjatë gjithë Olimpiadës, si një mënyrë për ta vlerësuar atë histori.

Flakët vazhdonin të digjeshin në altarët e perëndeshave Hestia dhe Hera dhe perëndisë Zeus. Në kohët moderne, këto altarë nuk ekzistojnë më, por tradita e flakës olimpike ka mbijetuar. Ajo mund të mos i referohet më drejtpërdrejt mitit të vjetër të Prometeut, por gjithsesi lidh së bashku të kaluarën dhe të tashmen.