Njihuni me vendin më të shtrenjtë në botë për të rritur fëmijë
Kina është një nga vendet më të shtrenjta në botë për rritjen e një fëmije në terma relativë. Sipas një studimi të publikuar nga Instituti i Kërkimeve të Popullsisë YuWa me bazë në Kinë, zbuloi se kostoja mesatare mbarëkombëtare e rritjes së një fëmije nga lindja deri në moshën 17 vjeç ishte rreth 74,800 dollarë – duke u rritur në më shumë se 94,500 dollarë për të mbështetur një fëmijë.
“Kostoja e rritjes së një fëmije deri në moshën 18 vjeç në Kinë është 6.3 herë më e lartë se PBB-ja e vendit”, thuhet në raport.
Kina vjen e dyta pas fqinjit të saj në Azinë Lindore, Korenë e Jugut, e cila ka shkallën më të ulët të lindshmërisë në botë, dhe ku kostoja e rritjes së fëmijëve është 7.79 herë PBB për frymë.
Për krahasim, raporti shpjegon se kostoja është vetëm 2.08 herë GDP për frymë në Australi, 2.24 herë në Francë, 4.11 herë në Shtetet e Bashkuara dhe 4.26 herë në Japoni – një tjetër vend i Azisë Lindore që lufton prej kohësh me një popullsi që plaket me shpejtësi.
“Për arsye të tilla si kostoja e lartë e lindjes së fëmijëve dhe vështirësia e grave për të balancuar familjen dhe punën, gatishmëria e popullit kinez për të pasur fëmijë është pothuajse më e ulëta në botë. Nuk është ekzagjerim të përshkruajmë situatën aktuale të popullsisë si një kolaps i popullsisë së lindjes”, thuhet në raport, transmeton CNN.
Popullsia e Kinës është tkurrur për dy vitet e fundit, në vitin 2023 shënoi normën më të ulët të lindjeve që nga themelimi i Kinës komuniste në vitin 1949. Vitin e kaluar, Kina u tejkalua nga India si vendi më i populluar në botë.
Kriza demografike ka një ndikim të rëndësishëm për ekonominë e dytë më të madhe në botë – dhe është thelluar në vitet e fundit pavarësisht përpjekjeve të autoriteteve për të ndryshuar trendin pas dekadave të politikave kufizuese të lindjeve.
Edhe pse qeveria ka lehtësuar kufirin për numrin e fëmijëve që duhet të ketë një çift, ka nisur edhe fushata kombëtare që inkurajojnë familjet të kenë më shumë fëmijë duke kërkuar edhe mbështetje financiare. Por kjo ka pasur pak ndikim sepse për shumë gra nuk ia vlen një sakrificë e tillë dhe përfitimi monetar është mjaft i vogël.
Gratë që marrin pushimin e lehonisë mund të përballen me “trajtim të padrejtë” në punë, si transferimi në vende të tjera, ulje të pagës dhe nuk promovohen në punën që bëjnë.
Sipas raporti, kostot e pushimit të lehonisë përballohen tërësisht nga kompanitë pa ndihmën e qeverisë, punëdhënësit mund të shmangin rekrutimin e grave në moshë riprodhuese – diçka që tashmë shihet gjerësisht në Kinë, me raportet e grave që pyeten për planifikimin familjar gjatë intervistave për punë, ose duke u kaluar për role edhe nëse nuk planifikojnë të kenë fëmijë.
Dhe ndërsa disa gra ndalojnë së punuari tërësisht gjatë rritjes së fëmijëve të tyre, kjo e bën tepër të vështirë kthimin në fuqinë punëtore. Gratë që kanë fëmijë mund të shohin një rënie prej 12% deri në 17% në pagat e tyre, thuhet në raport, duke cituar hulumtime nga letra të shumta.
Këto sakrifica mund të kenë qenë më të zakonshme në dekadat e kaluara – por gratë kineze janë më të arsimuara dhe më të pavarura ekonomikisht se kurrë, dhe tani janë më shumë se burrat në programet e arsimit të lartë. Me këtë progres në vitet e fundit, gratë po i japin gjithnjë e më shumë përparësi karrierës dhe vetë-zhvillimit të tyre mbi etapat tradicionale si martesa dhe lindja e fëmijëve.
