Pse Shqipëria është kthyer në një destinacion kaq popullor turistik?

Plazhe mahnitëse, aktivitete të shumta emocionuese në natyrë dhe vendasit më miqësorë, kjo është arsyeja pse Shqipëria po bëhet një nga destinacionet më të mira të Evropës për pushime familjare, shkruan Emily-Ann Elliott në një artikull të botuar në revistën javore e Zelandës së Re, “NZ Herald”.

Kur udhëtoj me dy fëmijët e mi të vegjël në avion ndrydh emocionet e mia në avion pasi pasagjerët bezdisen nga ato, por në Shqipëri ndodhi e kundërta, të gjithë iu buzëqeshën fëmijëve të mi. Ky ishte fillimi i lidhjes së dashurisë së familjes sime me Shqipërinë, me të vërtetë një nga vendet më miqësore me familjen ku kemi udhëtuar ndonjëherë.

Sapo jemi kthyer nga një vizitë e dytë ku fëmijët e mi, tani 3 dhe 6 vjeç, hëngrën petulla (një mëngjes tradicional shqiptar) nga pronarët e bujtinave, u prezantuan me qentë, macet dhe dhitë e familjes dhe u pritën me krahë hapur në një nga restorantet më të mira të vendit.

“Shqiptarët i vlerësojnë fëmijët mbi të gjitha. Do t’i gjeni fëmijët tuaj që marrin trajtim VIP kudo që të shkoni,” thotë Emma Heywood, pronarja e Undiscovered Balkans, e cila sapo ka nisur një pushim të dytë me aktivitet familjar në Shqipëri, pasi ka parë kërkesë në rritje për këtë lloj udhëtimi.

“Këtë vit, ne kemi parë një numër rekord kërkesash dhe rezervimesh nga familjet e etura për të eksploruar Shqipërinë”, tha ajo.

E vendosur mes pikave turistike të Greqisë dhe Malit të Zi, Shqipëria po kalon më në fund momentin e saj të ndritshëm. Pas viteve të kaluara të mbyllura për pjesën tjetër të botës nën diktaturën e Enver Hoxhës, ajo po hedh poshtë imazhin e saj të dikurshëm komunist dhe po shfaqet si e dashura e re e Ballkanit. Viti i kaluar ishte viti më i ngarkuar i turizmit në Shqipëri deri më tani, me më shumë se 10 milionë vizitorë ndërkombëtarë.

Nga fshati përrallor i Thethit në Alpet Shqiptare në veri deri te ishujt e përsosur të Ksamilit në jug, është një shesh lojërash si për fëmijë ashtu edhe për të rritur.

Lart në alpe, të njohura edhe si Bjeshkët e Nemuna, ne thithëm ajër aq të freskët sa mund ta ndjej ende skajin e tij të akullt. Të dizenjuara për praktike për t’i bërë ballë reshjeve të dendura të borës së dimrit, bujtinat me çati prej druri në të cilat qëndruam dukeshin si diçka nga një libër tregimesh.

Vlora Polia, e cila prej 15 vitesh drejton bujtinë Bujtina Polia në Theth, thotë: “Në të kaluarën vinte për vizitë kryesisht beqarë apo çifte. Por gjatë viteve të fundit, më shumë familje kanë filluar të vijnë.”

Atë ditë ne ecëm në lagunën e Syrit të Kaltër, duke pyetur veten me zë të lartë nëse po ndërhynim në një set filmi ndërsa hodhëm shikimin tonë të parë të pishinës ngjyrë blu, përpara se të bërtisnim nga kënaqësia ndërsa uji i ftohtë i shijshëm lau këmbët tona, ende nxehtë nga udhëtimi.

Është kjo përzierje unike e bukurisë mahnitëse natyrore, e kombinuar me një ndikim historik të pasur dhe thurje të ilirëve, romakëve, bizantinëve dhe osmanëve, për të përmendur vetëm disa, që e bën kaq të lehtë të mbash të gjithë të lumtur në Shqipëri.

Qytetet e lashta të Beratit, Gjirokastrës dhe Krujës janë mjaft kompakte për t’u eksploruar brenda një dite, duke siguruar rrënojat e kështjellës për t’u kapur dhe gjëra të çuditshme si një avion i braktisur i Forcave Ajrore të SHBA në territorin e Kalasë së Gjirokastrës.

Edhe kryeqyteti i Shqipërisë Tirana pasqyron ndjenjën e gjallë të një vendi në prag të ndryshimit. Shumë prej ndërtesave të saj ish-komuniste gri janë pikturuar me murale të mëdha si rezultat i një skeme të kryeministrit Edi Rama, i cili ishte një artist. Ka shumë hapësira të gjelbra dhe familjet duhet të ngjiten në malin e Dajtit me teleferik për pamjen e qytetit dhe parkut më piktoresk që kemi vizituar ndonjëherë.

Mund të zhvillosh një mori aktivitetesh të mbushura me adrenalinë që ofrohen, nga hipja me vozitje në liqenin e Shkodrës deri tek rafting në kanionin e Osumit dhe ski jet në plazhet e rivierës.

Për vizitorët më të rinj, çdo ditë ndihet si një aventurë. Nga eksplorimi i qosheve të fshehura të zonës së trashëgimisë botërore të UNESCO-s të Butrintit, rrënojat e lashta të rrethuara nga pyjet dhe kënetat, te një udhëtim me varkë në liqenin e Komanit të rrethuar nga male të larta në të dyja anët. Madje ekziston mundësia për të bërë maskën e tyre në Fabrikën e Maskave të Venecias në Shkodër, prodhuesi më i madh në botë i maskave për karnavalin vjetor të Venecias.

Në plazhi është për ju, gjeni të tilla mahnitëse përgjatë bregdetit nga Saranda në Ksamil. Deti Jon është i sigurt për të notuar dhe restorantet buzë detit ofrojnë levrek deti të sapokapur të gatuar mbi qymyr të nxehtë dhe tasa të mëdhenj me midhje të avulluara.

Plus, ka kaq shumë detaje të vogla që e bëjnë më të lehtë udhëtimin familjar. Nga dhomat familjare, të përshtatshme për deri në pesë persona, të cilat janë normë në shumicën e hoteleve, te darkat e stilit komunal në restorante që inkurajojnë fëmijët të provojnë gjëra të reja dhe të shijshme.

Në skenat që më kujtuan Spanjën dhe Italinë, familjet hanë së bashku në çdo kohë. Ne kurrë nuk kemi përjetuar një vend të vetëm ku jemi ndjerë të padëshiruar. Në Mrizi i Zanave, një nga restorantet më të mira të vendit dhe i preferuari i këngëtares Dua Lipa kur ajo është duke vizituar vendin, breza të ndryshëm mblidhen rreth tavolinave duke qeshur dhe kënduar.

“Të gjithë janë të mirëpritur në restorantin tonë”, thotë pronari Altin Prenga, ndërsa para nesh vendosen pjata me brumë byrek dhe djathë.

“Fëmijët janë po aq pjesë e komunitetit tonë sa të gjithë të tjerët. Për mua, asgjë nuk më bën më krenar sesa të shikoj përreth restorantit dhe ta shoh atë të mbushur me familje vendase.”

Është e njëjta histori në vreshtin Kantina Mani, pak jashtë Shkodrës, fëmijët luajnë me një qenush dhe ulen me pula në gjunjë, ndërsa prindërit e tyre shijojnë një turne. Pronari Fatjon Mani, edhe vajza e të cilit vrapon, na thotë: “Askush në Shqipëri nuk do t’ju thotë t’i lini fëmijët në shtëpi. Nuk ka kuptim për ne. Këtu nuk ka askund që nuk mund t’i merrnit fëmijët tuaj.”

Ndërsa përgatitemi të nisemi për në fluturimin tonë në shtëpi, djali im 3-vjeçar i thotë mikpritësit tonë se jemi të trishtuar që po largohemi.

“Herën tjetër që do të kthehesh, do të vish të më shohësh,” i thotë ai. “Do të të kujtoj.” Dhe diçka më thotë se do.