Stresi i fëmijërisë prek trurin më shumë sesa dëmtimi i kokës

Duke studiuar efektin e stresit në vitet e hershme të fëmijëve dhe pas hulumtimit te minjtë, studiuesit zbuluan se stresi ndryshoi nivelin e aktivizimit të shumë më shumë gjeneve në tru sesa një goditje në kokë.

Studiuesit i hoqën përkohësisht minjtë e porsalindur nga nënat e tyre çdo ditë për 14 ditë për të nxitur stresin që imitonte efektet e përvojave negative të fëmijërisë. Në ditën e 15-të, kur minjtë janë ekuivalent nga ana zhvillimore me një fëmijë të vogël, disa minjsh të stresuar dhe minjsh jo të stresuar iu dhanë një dëmtim anestezik në kokë. Kështu, tre gjendje u studiuan te minjtë: vetëm stresi, vetëm dëmtimi i kokës ose stresi i kombinuar me dëmtimin e kokës. Ata gjithashtu u krahasuan me minjtë e padëmtuar dhe pa stres.

“Ne zbuluam se shumë më tepër gjene u shprehën në mënyrë të ndryshme si rezultat i trajtimit të stresit në fillim të jetës sesa trajtimi i dëmtimit traumatik të trurit. Stresi është vërtet i fuqishëm dhe nuk duhet të nënvlerësojmë ndikimin e tij në zhvillimin e trurit. Mendoj se ka tendencë të hidhet poshtë, por është një çështje tepër e rëndësishme e shëndetit publik”, shpjegon Kathryn Lenz, profesoreshë e asociuar e psikologjisë në Universitetin Shtetëror të Ohajos.

Hulumtimi u prezantua në takimin vjetor të Neuroscience 2023 të Shoqatës për Neuroscience.

Autorja e parë Mikaela Britsch, një studente e diplomuar në laboratorin e Lenz- it , shikoi ndryshimet në shprehjen e gjeneve në rajonin e hipokampusit të trurit të kafshëve më vonë në adoleshencë.

Stresi vetëm dhe stresi i kombinuar me dëmtimin traumatik të trurit dhanë disa rezultate të jashtëzakonshme. Ndër të tjera, të dyja kushtet aktivizuan rrugët në neuronet që lidhen me plasticitetin e trurit, domethënë aftësinë e tij për t’u përshtatur me të gjitha llojet e ndryshimeve.

Për më tepër, në testet e sjelljes në minjtë e rritur, u zbulua se vetëm kafshët që përjetuan stres në fillim të jetës ishin të prirura të hynin në një vend që i bënte ato të prekshme ndaj grabitqarëve. “Në përgjithësi, kjo sugjeron që ata mund të marrin më shumë rreziqe më vonë në jetë, gjë që është në përputhje me të dhënat njerëzore që tregojnë se stresi në jetën e hershme mund të rrisë rrezikun për kushte të caktuara, siç është çrregullimi i hiperaktivitetit të deficitit të vëmendjes (ADHD), i cili mund të karakterizohet. nga sjelljet e marrjes së rrezikut ose çrregullimet e përdorimit të substancave,” vëren Brich.